Dzieci są jednymi z kluczowych "aktorów" konfliktów związanych z rozwodem. Rodzice, świadomie Iub nieświadomie, wciągają dzieci w swoje przeżycia poprzez udział w kłótniach, rozmowy, a nawet niewerbalne gesty związane z partnerem, który odchodzi. Dzieci doświadczają konfliktu między rodzicami i bardzo różnie reagują kiedy widzą, czują, że rodzice nie radzą sobie z własnymi uczuciami. Młodsze przeżywają niepewność i lęk, maja kłopoty z zasypianiem, tęsknią za rodzicem, który odszedł. Starsze dzieci często czują się zobowiązane do emocjonalnego wspierania rodzica, który został sam, próbują zrobić wszystko by poczuł się lepiej. Kiedy zostaną wciągnięte w konflikt między rodzicami mogą wchodzić w rolę:
- Mediatora - który pośredniczy między rodzicami i próbuje łagodzić konfiikty
- Kozła ofiarnego - który przyjmuje do siebie złość i niepowodzenia rodziców
- Sędziego - który gotów jest przyznać, że to ten drugi rodzic zawinił
- Sojusznika - który potwierdza, że rodzic dobrze postępuje w stosunku do drugiego rodzica
- Podpory - która czuje się w obowiązku wesprzeć i zaopiekować opuszczonym rodzicem
Gdyby dzieci mogły powiedzieć rodzicom to, czego potrzebują w sytuacji rozwodu, mogłyby to wyrazić tak lub podobnie:
1. Nie chcemy być włączane w wasze kłótnie i nie chcemy słuchać jak jedno z was mówi źle o drugim.
2. Nie chcemy osądzać kto ma rację w waszej walce.
3. Nie mamy siły być waszym wsparciem i sojusznikiem przeciwko drugiemu rodzicowi.
4. Nie umiemy poradzić sobie z waszą złością przeciwko drugiemu rodzicowi.
5. Nie jesteśmy zdolni do tego, by powiedzieć, którego z was bardziej kochamy.
6. Nie traktujcie nas jak małych dorosłych; nie jesteśmy nimi.
